Choć można tę płytę uważać za jedną z najlepszych, przede wszystkim za głos i interpretację, choć jest to bardzo dobra płyta, to jednak nie jest oryginalna, a tego właśnie spodziewano się i tego ciągle oczekiwano po sukcesie Busto. Muzyka Alaina Oulmana, coraz to bardziej wyszukana i intrygująca, towarzyszy siedmiu wierszom. Znalazła się tu poetycka koncepcja powstania fado w Fado Portugues autorstwa Jose Regio, ktory definiuje fado w sposob tak bardzo bliski Amalii, Camoesowe Erros Meus, oba wiersze przepiękne, tak jak piękna jest sekwencja Nome de Rua Mourao-Ferreiry i Na Eslii, płyta wyrażająca Quina de Ver O Mar Macedo, ktore jak gdyby się wzajemnie dopełniały, oraz niespokojnej Cantiga de Amigo.
[...more...]