Kariera Roberta Planta trwa już ponad 40 lat. Pierwszych profesjonalnych nagran wokalista Led Zeppelin dokonał w 1966 roku. Rok poźniej wraz z perkusistą Johnem Bonhamem założył grupę Band Of Joy. Wkrotce potem, w 1968 roku, gitarzysta Jimmi Page i basista John Paul Jones zaprosili obu do The New Yardbirds, ktore po kilku miesiącach przerodziło się w Led Zeppelin. Pomijając krotkotrwałe, okazjonalne reaktywacje, historia grupy zakonczyła się po 12 latach, wraz ze śmiercią Johna Bonhama we wrześniu 1980 roku. Był to początek solowej kariery Roberta Planta. Nagrany w 2008 roku w duecie z Alison Kraus album Raising Sand, wyprodukowany przez T-Bone Burnetta, zyskał niezliczone pochwały krytykow oraz zdobył sześć statuetek Grammy (między innymi w kategoriach Płyta Roku, Nagranie roku za utwor społki Plant/Page Please Read The Letter). Do nowego projektu - Band Of Joy - wokalista zaprosił Buddyego Millera, ktory towarzyszył duetowi Plant Kraus na ostatniej trasie koncertowej. Gdy graliśmy z Alison, skupiał na sobie całą uwagę publiczności. Imponuje mi rownież jego wiedza; to istny kurator muzeum rocknrolla. Miller jest wspołproducentem albumu. Płyta została nazwana tak jak pierwsza grupa wokalisty. Plant wyjaśnia: W Band Of Joy, śpiewałem utwory innych wykonawcow i musiałem się w nie wpasować. Ten projekt to proba przywołania tamtego nastroju i takiego podejścia do pracy. Chciałem nadać własną osobowość piosenkom innych tworcow. Wpuścić w nie trochę powietrza... Przypominają utwory wypełniające płytę Led Zeppelin III. To mariaż muzyki akustycznej i elektrycznej. Zespoł akompaniujący stworzyli: Darrell Scott (gitara akustyczna, mandolina, mandolina oktawowa, bandżo, akordeon, gitary slide), Byron House (gitara basowa), Marco Giovino (perkusja i instrumenty perkusyjne) oraz Miller (gitara elektryczna, gitara barytonowa, sześciostrunowa gitara basowa oraz mandogitara). Płytę otwiera, pochodzący z repertuaru Los Lobos, Angel Dance, w ktorego refrenie pojawia się orientalna melodia, owoc zainteresowan Planta muzyką Bliskiego Wschodu. House Of Cards Richarda Thompsona nawiązuje stylistycznie do koncepcji brytyjskiego folk-rocka z przełomu lat 60-tych i 70-tych reprezentowanego przez takie grupy jak Fairport Convention i Pentangle. Central Two-O-Nine, autorstwa Planta i Millera, to akustyczny kawałek z chwytliwym refrenem. Może się trochę kojarzyć z Hats Off To (Roy) Harper z Led Zeppelin III - wyjaśnia Plant. Pochodzące z repertuaru Low: Silver Rider i Monkey, przypominają materiał z Raising Sand. Tym razem Plantowi towarzyszy Patty Griffin, ktorej wspołbrzmienie z głosem Roberta, wokalista określa jako coś pomiędzy This Mortal Coil a The Shangri-Las. Nagranie You Cant Buy My Love Barbary Lynn Plant odnalazł na składankowej płycie dodawanej do magazynu Oxford. Im Falling In Love Again pierwotnie została nagrana przez The Kelly Brothers. Nasza wersja przypomina nagrania The Honeydrippers.... Własną wersję klasycznego utworu folkowego Cindy Ill Marry You Someday Plant i Miller oparli na nagraniu śpiewaka folk Bascoma Lamara Lunsforda. Refleksyjny kawałek Townesa Van Zanta Harm Swift Way w wykonaniu Planta przeradza się w rockowy hymn. Finał płyty to ludowa piosenka Satan, Your Kingdom Must Come Down, oraz opracowanie pochodzącego z połowy XIX wieku wiersza Even This Shall Pass Away. Specjalna edycja płyty w niższej cenie. (UMP)
|
dodaj do przechowalni
dodaj do porównania
powiadom o skróceniu terminu realizacji
